Autor: Roman Kubiak, Karolina Przewrocka, Małgorzata Rostowska, Andrzej Stankiewicz
Rok wydania: 2015
Wydawnictwo: Fabuła Fraza
Liczba stron: 194
Książkę miałam w planach od dawna. Niestety nie miałam okazji wcześniej się za nią zabrać. Przy okazji nie czytuję zbyt często reportaży.
Książka jest zbiorem czterech reportaży. Zawierają one informacje bardziej lub mniej znane. Przyznam się bez bicia, że sięgnęłam przede wszystkim dla pana Pawła Kukiza. Czy było warto? Z jednej strony tak, a z drugiej nie.
Tytułowy reportaż autorstwa Andrzeja Stankiewicza zawiera fakty z życia Pawła Kukiza. Jego osoby raczej nie muszę nikomu przybliżać, bo każdy go kojarzy, w mniejszym lub większym stopniu. Tekst zawiera przede wszystkim streszczenie życiorysu muzyka, urozmaiconego tekstami piosenek. Zaczynał się bardzo ciekawie i dotyczył dzieciństwa oraz młodości Kukiza. Poznajemy go bliżej, kroczymy z nim przez młodzieńczy bunt, zamiłowanie do muzyki, pierwsze kapele. Jednak dalej nieco się zawiodłam, bo wydarzenia ostatnich lat znałam w przyzwoitej ilości. Reportaż trochę nużył, brakowało mi czegoś. Mogłam przy okazji bliżej poznać osobę, którą w pewnym stopniu podziwiam i popieram. Co prawda Paweł Kukiz jest przedstawiony jako człowiek chaotyczny i pełny sprzeczności - niegdyś nieutożsamiający się z systemem, aż po zmieniającego poglądy polityczne. Jednak mimo wszystko ten człowiek wywrócił polską scenę polityczną do góry nogami!
Następny reportaż napisała Karolina Przewrocka. Człowiek, który złapał Eichmanna jest jedynym w zbiorze tekstem, który nie odnosi się do Polski. Autorka przybliża nam postać Rafiego Eitana. Jest to wywiad, który poprzedza biografia. Reportaż zawiera informacje, które rzucają nieco światła na powojenny świat. Poznajemy dwa oblicza bohatera reportażu - zabójcy, pracownika Mosadu, ale również rzeźbiarza z zamiłowania. Widzimy Eitana jako kogoś pozbawionego skrupułów, a przecież dla swojego narodu był bohaterem, który złapał Adolfa Eichmanna. Nie mogę oceniać członków Mosadu, bo taką mieli pracę. A sam reportaż był bardzo interesujący i nie mam nic do zarzucenia.
Trzeci reportaż jest autorstwa Małgorzaty Rostowskiej. Zdecydowanie jest to najbardziej ciekawy i wstrząsający tekst. Wprowadza nas w świat, do którego mamy minimalny dostęp. Poznajemy szczegóły przebiegu życia już byłego księdza, który zrzucił sutannę. Nie były to typowe powody, jak kobieta czy homoseksualizm, a stan psychiczny bohatera reportażu. Jego problem był o wiele poważniejszy niż nieślubne dziecko. Nigdy nie pomyślałabym, że takie rzeczy mogą dziać się w tym niedostępnym dla mnie świecie. Były ksiądz pozwala nam zajrzeć w swoją przeszłość. Ksiądz Paweł zrzuca sutannę czytałam z zapartym tchem.
Parszywi z Banditenstadt autorstwa Romana Kubiaka jest ostatnim reportażem w zbiorze. Stanowi ciekawe dopełnienie całości. Czytamy o powojennych losach żołnierzy AK z Radomska. Jest tu tyle nazwisk, że nie da się wszystkich zapamiętać. Na całe szczęście nie jest to najważniejsze. Reportaż to zlepek historii każdego z konspirantów, którzy walczyli o niepodległą Polskę. Bardzo lubię historię, zwłaszcza okres pierwszej i drugiej wojny światowej, ale autor szybko skakał od jednego do drugiego bohatera. Nie udało mi się nawet dobrze wczuć i zaczytać, co było zdecydowanie minusem.
Podsumowując, Reportaż Polski wypadł całkiem dobrze. Miałam pewne obawy i przyznaję, że długo zwlekałam z czytaniem, ale warto było sięgnąć po zbiór.
Polecam, a i owszem. Chociażby po to, aby poznać ciekawe fakty, o których być może nie mieliście kiedyś pojęcia. Ja z miłą chęcią spojrzałam na poglądy osób, które były bohaterami reportaży.
Przyznaje, że nie rozumiem fenomenu Kukiza i nie sądzę, by wywrócił naszą scenę polityczną. Ba, chyba nawet nie miał pomysłu, jak to zrobić... Sam reportaż też mi się średnio podobał. Za to ten o księdzu był najlepszy, najciekawszy.
OdpowiedzUsuń